منوچهر آتشی در دوم مهر ماه 1310 در بخش دهورد شهرستان دشتستان استان بوشهر متولد شد.
او پس از اینکه دوره دانش مقدماتی را در شیراز گذرانیده، چند سالی به آموزگاری پرداخت و در سال 1339 به تهران آمد و در دانشه ای عالی به تحصیل پرداخت و در مقطع کارشناسی رشته زبان و ادبیات انگلیسی فارغ التحصیل شد.
آتشی در روز یکشنبه 29 آبان 1384 در سن 74 سالگی دربیمارستانی در تهران به اثر ایست قلبی درگذشت و او را در زادگاهش بوشهر به خاک سپردند همچنین او چند روز قبل از مرگش در مراسم چهره های ماندگار به عنوان چهره ماندگار ادبیات معرفی شد.
وی از نادر شاعرانی است که پیوستگی را به نسل های جدیدتر هموار و به طور مؤكد حفظ کرده است و در به اختیار گذاشتن با دانسته های خود به دانشجویان و شاعران حتی بسیار نوپا در سرایتش شعر اغماض نکرده است تالیفات متعدد آتش به دلیل تجدید چاپ در زمینه تحلیل و نقد و تفسر مجموعه های شعر همواره در دسترس افراد ؟ است.
منوچهر آتشی آخرین باز مانده از شاعران نیمایی نسل خود بود اغلب سروده های او با زبانی فاخر و دور از هر گونه ابتدال ادبی و زبانی بود بدون شک آتشی یکی از ماندگارترین شعرای معاصر ما برای آشنایان ادب فارسی است.
آتشی در آغاز شاعری یکی شهرستانی یک روستایی و یک ایلیاتی بود که شعر شهری و شهرنشینی را کوچک می انگاشت و با بغض به زندگی شهری نگاه می کرد البته داشتن تفکر روستایی و نگرش روستایی با استفاده از فضای روستایی در شعر تفاوت دارد. نگاه آتشی نگاه یک تهران نشین به تهران نیست نگاه یک روستایی است که به خاطر عقده ای که دارد می ترسد روابط شهری برایش ناشناخته است. قابل تشخیص نیست در حالیکه شاعری که شهرنشین باشد، از سطحی فراتر ، به مظاهر می نگرد آتشی در ابتدای ورود به تهران گاهی از دیده؟ به آن می نگریست وی پس از چند سال در شهر ماندن این اختلاف دید را برای خود حل کرد و صاحب نگاهی تقریبا جهانی شد که با گذشت زمانی که این نگاه جا افتاده تر شود به طور قطع از شاعران صاحب دید این ملک می شود که تعدادشان اندک است.